Different (ned: anders)

Voor nederlands klik hier

Today it was clear to me how different I can be at times. How different I am from other people around me. I am different. I don’t mind being different, but I am still flabbergasted every time it is pointed out that I am different. It still takes getting used to. It still is a learning process.

Today my counselor and I talked about home. I have everything here to nurture my interests and I can do new things any day. I sit now at home for over 2 years. I occassionally (once or twice a month) leave the house. She would have killed herself if she was left at home that long. No people to talk with.

This makes me notice how different I am. I am curious about anything and could list 100 things she could do at home, starting with reading. I know she loves to read. I would read and keep on reading. As a matter of fact, I thrive best when I have no human contact, at all.

Yes, I am one of those that talks to themselves, to structure my thoughts, but I can be perfectly alone and be perfectly content. I don’t need people around me.

She would go nuts within a few days. I think I understand. I would go nuts if I had no books around me, or things that interest me. Put me in a room with blank walls and nothing to study and with another person and I would go nuts. Although, perhaps the other person would start to fascinate me and I would listen to her or him and ask questions and get to know every mannerism that person exhibits, so that’s not a good example, but I can not be not curious about anything.

I don’t know how people can live their live without wanting to ask questions, without wanting to know, without wanting to learn new things. I really can’t fathom that.

I will give you a stupid example: I game. I play Call of Duty. I have my own playstyle and genuinely love to play it. What I can’t undestand is campers (those that stay stationary to get easy kills, without ever exploring the map and really go look for enemies). I would go nuts if I was stationary all the time. Waiting. But also, I can’t help it but look up information about the game. I don’t think, except the source code, that there is anything I don’t know about the game, about the guns, about how to get certain things. I think I have played every mode at least once, and I have my favourite modes, but I look up stuff and memorize it.

For example: I knew all the 151 first pokemon by heart. I could give you the pokemon if you gave me the number. I still can with a few of them. Pickachu is 25, Raichu of course is 26.

I can’t live my life without knowing things. I would go nuts. I must admit that I wasn’t always like this. The first 5 years of my life I wanted to learn, but had no teacher and during my puberty I didn’t feel the need for a teacher anylonger. I needed a mentor. Someone who guided me without teaching, and I have the luck that for a time I had such a man. He helped me graduate by nudging me with one simple sentence.

I now mentor myself. I follow my own path, but I can’ t stop being curious about anything. I challenge you: Find me a subject that I can’t be interested in.

Nederlandse versie

Vandaag werd het me duidelijk hoe anders ik kan zijn met momenten. Hoe anders ik ben van mensen rondom mij. Ik ben anders. Ik vind het niet erg om anders te zijn, maar ik ben nog altijd onder de indruk elke keer me iets duidelijk wordt gemaakt dat ik anders ben. Het is nog altijd wennen. Het is nog altijd een leerproces.

Vandaag hebben ik en mijn begeleidster gepraat over thuis. Ik heb hier alles om mijn interesses te onderhouden en ik kan elke dag nieuwe dingen doen. Ik ben nu bijna 2 jaar thuis. Ik verlaat soms het huis (gemiddeld 1 a 2 keer per maand). Zij zou zelfmoord gepleegd hebben als ze zo lang thuis zou zijn. Geen mensen om mee te praten.

Dit maakt me duidelijk hoe anders ik ben. Ik ben nieuwsgierig naar alles en zou 100 dingen kunnen oplijsten die ze zou kunnen doen thuis, startende met lezen. Ik weet dat ze van lezen houd. Ik zou lezen en blijven lezen. Het feit is, ik ben het beste wanneer ik geen menselijk contact heb.

Ja, ik ben één van hen die tegen zichzelf praat, vooral om mijn gedachtes te ordenen, maar ik kan perfect alleen zijn en perfect tevreden zijn. Ik heb geen mensen rondom mij nodig.

Zij zou gek worden in een paar dagen, dat begrijp ik. Ik zou gek worden als ik geen boeken rondom mij had, geen dingen die me interesseren. Zet mij in een kamer met witte muren en een ander persoon en ik zou gek worden. Althans, misschien zou de andere persoon mij beginnen fascineren en zou ik naar hem of haar luisteren en vragen beginnen stellen en elk mannerisme kennen dat die persoon heeft, dus dat is niet echt een goed voorbeeld, maar ik kan niet zonder nieuwsgierig te zijn.

Ik begrijp niet hoe mensen kunnen leven zonder vragen te willen stellen, zonder te willen weten, zonder nieuwe dingen te willen leren. Ik kan er echt niet rond.

Ik zal u een dom voorbeeld geven. Ik speel videogames. Ik speel Call of Duty. IK heb mijn eigen speelstijl en ik hou er echt van om het te spelen. Wat ik niet begrijp zijn campers (zij die heel het spel op één plek blijven zitten wachten tot iemand voorbij komt om hen dan op een makkelijke manier te killen). Ik zou gek worden om heel de tijd te wachten. Maar ook, ik kan het niet laten om informatie op te zoeken over het spel, IK denk, buiten de source code, dat er niet iets is dat ik niet weet over het spel, over de geweren, over hoe bepaalde dingen te krijgen. Ik denk dat ik elke mode op zijn minst wel heb geprobeerd om te weten te komen welke ik echt leuk vind, maar ik zoek dingen op en memoriseer ze.

Bijvoorbeeld: Ik wist alle 151 eerst pokemon uit mijn hoofd. Ik kon je bepaalde pokemon zeggen als jij me enkel de nummer gaf. Ik kan het nog met een paar, zo is pickachu 25 en Raichu natuurlijk 26.

Ik kan niet leven zonder dingen te weten. Ik zou anders gek worden. Ik moet toegeven, ik was niet altijd zo. De eerste 5 jaren van mijn leven wilde ik leren, maar ik had geen leerkracht en tijdens mijn puberteit had ik geen nood meer aan een leerkracht die me alles met de paplepel in gaf, ik had een mentor nodig. Iemand die me begeleide in het leven, zonder mij dingen bij te leren, en ik heb het geluk dat ik zo’n man heb gevonden. Hij helpte mij afstuderen door me in de juiste richting te sturen met één simpele zin.

Ik mentor nu mijzelf. Ik volg mijn eigen pad, maar ik kan het niet laten om nieuwsgierig te zijn naar dingen. Ik daag je uit: Vindt mij een onderwerp waar ik niet nieuwsgierig naar ben.

Every post is written first in scrivener 3, which you can get a 30 day free trial of here at literature and latte.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *